आणि तरीही...

ठसठसणा-या जखमा,
छुप्या मारेक-यांसारख्या साधतात डाव,
अचानक बेसावध पाहुन घालतात घाव,

देशभक्तांची ज्वलंत जिद्द
यातनागरातल्या किंकाळ्या
अंदमानचा निर्घ्रुण कोलु
एडनचं मणामणाचं ओझं
कापुन टाकलेला पायाचा तळवा
ऑशविट्झचं खदखदतं वंशखंदन

बलदंडांचं,
बळाच्या जोरावर "न्याय्य" ठरलेलं क्रौर्य.
बळी,
चिरडले जाणारे, तडफडणारे, असहाय्य.

या जखमा भरत तर कधीच नाहीत
नुसत्याच सवयीच्या होतात
अचानक नवा घाव बसतो
परत सगळ्या मुसमुसु लागतात

उकळते कालवणाचे काहील
पडुन बुडणारा नकोसा उत्पल
स्फोटानंतर फलाटावर,
साखळलेले उध्वस्त अवयव
टपलेल्या पेशंट गिधाडांसमोर
धपापणारं इथियोपियन पोर.

त्या क्षणी मन पार पिळवटुन आक्रंदतं
पार निपचीत अंधा-या कोप-यात आक्रसतं
चीड येते,
केवळ "मानव"च करु शकणा-या अत्याचाराची!
त्याहुन शिसारी येते,
माझ्या षंढ चिकट निष्क्रियतेची
आणि तरीही ...
आणि तरीही,
दुस-या क्षणी मी मनाचा चॅनल बदलते...
करण जोहरच्या बेगडी दुनियेची चिलीम ओढते.

Comments

सर्किट said…
फ़ारच संवेदनशील कविता आहे.. सुरुवात आणि कण्टेण्ट ओळखीचे, बऱ्याचदा दुसरीकडेही गद्य/पद्य प्रकारात वाचलेले होते. पण शेवटी "मनाचा चॅनेल" आणि "करण जोहर ची चिलीम" ने कविता जबरदस्त 'किक' देते.

तुमचे बाकी पोस्ट ही आवडले..
1:11 PM
Manjiri said…
आभार अभिजीत!
4:53 PM
Anonymous said…
For me, the fear of being leprous to the sorrow and pain emerging from inhuman incidents and actions is more scary than the events themselves.

२००१ मध्ये एक कविता लिहीली होती, पस्तीस शीख मारले गेले तेव्हा. वेळ मिळाला तर नक्की वाच: http://itstime.green-mile.org/
11:16 AM
Post a Comment

Popular posts from this blog

पुस्तकांच्या आठवणी

रात्रंदिन वाचनाचा ध्यास असण्याच्या आणि तेवढा वेळ असण्याच्या काळात, मिळेल तिथुन, आणि मिळेल तशी पुस्तके वाचुन काढली. त्या वाचनवेडात पार बुडुन गेले ते आता बाहेर यायचं काही लक्षण नाही. या प्रवासात पुस्तके ही साथीदार होती. आमच्या घरात कुठलेही कपाट उघडले की दृष्टीस पडायचे ते पुस्तकांचे मनोरे. अशा सगळ्या साहित्यसहवासात, काही पुस्तकांनी माझ्या मनात आपले स्थान बनवले. ध्यानात घ्या या आठवणी 'पुस्तक' या वस्तुच्या आहेत. त्यातल्या साहित्याचा त्यात भाग आहेच पण ती पुस्तके, केवळ वस्तु म्हणुनही मला भावली, लक्षात राहिली. तर वाचनावर मनापासुन प्रेम असलं तरी वाचनाचा एक प्रकार तसा नावडताच. तो म्हणजे पाठ्यपुस्तकं. त्यांच्यावर प्रेम करणं अवघडच! आवडती पुस्तकं सुद्धा 'रॅपिड रीडींग' ला आली तर 'संदर्भासहित स्पष्ट'पणे नावडती होतात! एवढं असुन एक पुस्तक मला खुप आवडलं होतं. मला तिसरीत असलेलं इतिहासाचं पुस्तक. मला आठवतं त्याप्रमाणे त्या पुस्तकाचं नाव 'थोरांची चरित्रे' असं होतं (चु.भु. द्या. घ्या.) मोठं सुरेख पुस्तक होतं ते! मस्टर रंगाच्या मॅट मुखपृष्टावर, स्वातंत्र लढ्यातील नेत्यांची प
Read more

हाक

'व्यवस्थापकीय' पदवी मिळवुन व्यावसायिक जगात वावरणा-यांची एक जमात असते. म्हणजे 'एम बी ए' माणसं हो! ते एक विशिष्ठ परिभाषा वापरतात आणि ती सतत बदलतात. काही दिवसापुर्वी 'Facilitatorअसेल तर आता तो 'Enabler' झालेला असतो. तर अश्या मंडळींची तुमच्याशी बोलण्याची ढब असते. प्रत्येक वाक्यच्या सुरवातीला ते तुम्हाला संबोधतात. 'मंजिरी Let us first aim for the low lying fruit मंजिरी,and then we can see what is the common synergy मंजिरी' जणु काही संभाषणात इतक्यांदा हाक मारली नाही तर तो किंवा मी माझं नाव विसरुन जाउ अशी त्याला भिती वाटत असावी! ही हाक, संबोधन मोठी मजेशीर गोष्ट आहे. कोणी, कोणत्या नावाने किंवा नाव न घेता हाक मारली अश्या गोष्टी काय काय सुचवुन जातात नाही? मग ते `अहो! ऐकलं का?' असो, नटसम्राटांचं `सरकार' असो की नातीनं आजोबांना बोलावलेलं `ए विनायक आबा' असो. प्रत्येकाची वेगळी खुमारी. तशी बाळाची पहिली ट्यॅंह्यॅं - ही सुद्धा हाकच नाही का, 'अरे कोणी आहे का इकडे?' पासुन 'मला भुक लागलीय आणि तुम्ही लक्ष पण देत नाही!' सगळी बाळं आपल्या आईला आपल
Read more

वर्गीकरण

जगात दोन प्रकारची माणसे असतात, एक, ज्यांना सतत थंडी वाजते आणि दुस-या ज्या बर्फ़ात स्लीवलेस ब्लाउज घालुन विहरतात! जगात दोन प्रकारची माणसे असतात, एक ज्यांना पु.ल. आवडतात, आणि दुसरे ज्यांना वाचता येत नाही! जगात दोन प्रकारची माणसे असतात, एक ज्यांना नाचता येतं आणि दुसरे जे विसर्जन- वरातीच्या पुढे हात वर करुन अंगविक्षेप करतात! जगात तीन प्रकारची पण माणसे असतात, एक ज्यांना मोजता येतं आणि दुसरे ज्यांना मोजता येत नाही! जगात दोन प्रकारची माणसे असतात, एक जी 'बोअर' करतात, आणि दुसरी जी 'बोअर' होतात! तुम्ही?
Read more