सोहळा

नुक्ताच Kate and Leopold पाहिला. त्यातला Leo हा १८७६ मधुन एकविसाव्या शतकात आलेला Duke of Albany असतो. वर्तमानातली धावपळ बघुन तो म्हणतो,

" Where I come from, Dinner is the result of reflection and study! Ah yes, you mock me. But perhaps one day when you've awoken from a pleasant slumber to the scent of a warm brioche smothered in marmalade and fresh creamery butter, you'll understand that life is not solely composed of tasks, but tastes."

ते बघताना मनात विचार आला, खरंच का आपण केवळ उपयुक्ततेकडेच लक्ष देतो? पेशाचा धंदा करतो, सणांचा, उत्सवाचे कर्मकांड करतो. रोजच्या जगण्याची मुषकधाव (Rat Race). मग या सगळ्यातुन जीवनाचा सोह्ळा केंव्हा होतो? मनातुन हुंकार आला ...

सकाळी चालायला जाताना झाडांची झालर असलेला रस्ता निवडतो. आता पुष्प ऋतु सुरु झाला आहे. अनामिक फुलगेंदाचा, वैरागी प्राजक्ताचा, उत्फुल्ल जाईजुईचा वास छाती भरुन घेतो तेंव्हा ...

पाउस धो धो कोसळु लागतो. आपण चार सवंगडी जमा करतो. दूर आपल्या निर्मनुष्य द-याडोंगराकडे कुच करतो. धबाबा आदळणा-या तोयाने हरखतो. डोंगराला येंघुन, शेवाळ्या गोगलगायीतुन धबधब्याच्या कुशीत बाळासारखे विसावुन आसपासच्या आदिम सृष्टीकडे पाहतो तेंव्हा...

नैवेद्याचा स्वैपाक चालु असतो, आजीचे कुशल सुग्रण हात, मोदकाचं कमळ घडवत असतात. समोर "शाण्यासारख्या" बसलेल्या पिटुकल्या नातीचे डोळे सारखे सारणाकडे वळत असतात. आजी हसुन सारणाचा घास नातीमुखी घालते तेंव्हा...

नवश्रीमंत आईनी हौसेने आणलेली सोन्याची राखी बघुन बिटटूचा चेहरा पडतो. मग संध्याकाळी त्याने दिलेल्या ओवाळणीच्या पैशातुन ‘हनुमान’ राखी घेउन रिया घरी जायच्या आधी बिल्डींगखालीच त्याच्या हातावर बांधते तेंव्हा...

मलाका स्पाईसच्या रुणझुणत्या मेणबत्तीच्या प्रकाशात, माझ्यासमोर बसलेला तो एका गालात हसत माझ्याकडे बघतो तेंव्हा...

Comments

Samved said…
मी पण पाहीला सिनेमा नुक्ताच. मस्तआहे
Dk said…
hmm mala pahaychaay :D aikly sahi aahe aani ke mala sanskrutee pan hawy vaachaayla!
जीवनाचा सुंदर 'सोहळा'.
Anand Sarolkar said…
aaj pahilyandach alo ithe. Mast lihites...keep it up.
Manjiri said…
thanks Anand, Abd, Deep and Samved for commenting
Tulip said…
मंजिरी
याआधीची सगळी पोस्ट सुरेखच आहेत. हे सुद्धा खूप आवडलं.
तुझ्या पुढच्या पोस्टची खूप दिवस वाट पहात आहे.
Monsieur K said…
well written.. little events that make life worth living, enjoyable & memorable.. kate & leopold pan chhaan-ch aahe.. keep writing more often (i shudnt be saying this knowing how frequently i write) :)
Manjiri said…
Thanks Tulip, Monsieur K!

Popular posts from this blog

पुस्तकांच्या आठवणी

बागेश्री १

हाक