आमच्या सुंदरीचं लगीन!

स्थळ - तुमच्या आमच्या घरातलं स्वैपाकघर

काळ - रविवार सकाळ साडेदहा अकरा. खमंग नाश्ता मटकाउन श्री दुस-या चहाचे घुटके घेत आहेत. हातात रविवारची पुरवणी. सौ. ओट्याशी उभ्या राहुन पोळ्या करतायेत.
पार्श्वसंगीत - "व-हाडी कोण कोण येणार आमच्या सुंदरीचं लगीन ...

सौ : अहो! ऐकलं का?
श्री: अं . . . हं . . .
सौ: झाला बाई एकदाचा साखरपुडा! मी म्हटलं इजा बिजा तिजा होतंय की काय? अभीला मात्र चांगलच गटवलं तिनी!
श्री: हो! ...
सौ: पण लहान आहे तो तिच्याहुन!
श्री: अँ? ... मंदी कुठं मोठीय ग?
सौ: अहो! कोण मंदी? मी अभीषेक ऐश्वर्याच्या लग्नाचं म्हणतेय! तसा मला काही दिवसांपुर्वीच वास लागला होता. ही बच्चन मंडळी तिला घेउन काशी विश्वेश्वराला गेली ना? तेंव्हाच मी म्हटलं की काहीतरी शिजतंय! नायकीण म्हणाली `गुरू'साठी गेले असतील! पण मी तेंव्हाच ताडलं की हे `मंगळा'साठी आहे म्हणुन! उगाच नाय ऐश्वर्यानं साड्या खरेदी केली. माझा पण लग्नाचा शालू बनारसी आहे बरं.
श्री: अरे वा वा!
सौ: अरे वा वा काय? साड्यांची खरेदी आम्ही केली म्हणुन! तुमच्या मंडळींवर सोडली असती ना, तर इरकल नाहीतर बेळगावी घेतली असती वन्संनी.
श्री: (चहाबरोबर गिळलेल्या शब्दांचा आवाज)
सौ: तशी मंडळी फार भाविक हो. सगळ्या देवांना जाउन आली! आपण पण जायचं का? ऐश्वर्या ट्रॅवलची नवीन सहल आहे, `शुभ मंगळ' बच्चन स्टाईल. आणि म्हायतीय का? अमिताभच्या मेकपमॅनची वहिनी पण आपल्या सोबत येणार टुरवर! काशी, अजमेर, विन्ध्यवासिनी सगळं कवर करणार. शिवाय बच्चन क्वीज आणि जलसा ते सिद्धीविनायक खास चालण्याची स्पर्धा! जाउया ना!
श्री: काय म्हणतेस!
सौ: वृंदाबाई फारच हौशी हो. जावयाचा वॉर्डरोब करायला दिलाय, फक्त अभिषेकची उंची मोजुन बनवनार आहे म्हणे. पण मी म्हणते कपाट करायला काय करायचीय उंची!
श्री: खु .. खु.. वॉर्डरोब म्हणजे त्याचे लग्नसमारंभाचे कपडे. हॅ हॅ .. कपाट म्हणे ..
सौ: बरं बरं .. पण तरी नुस्त्या उंचीवरुन कसे काय कपडे शिवणार? सुरवार तंग होऊन अनावस्था प्रसंग ओढावला म्हणजे? माणसानं कसं प्रॅक्टिकल असावं ऐश्वर्यासाठी जया काय दागिने करणारेय कोणास्ठाउक? ती कधी काही सांगत नाही की बोलत नाही नुस्ती वामांगी रखुमाई आहे. आता दागिने घेउन टाक म्हणावं! नाहीतर लगीनसराई सुरु झाली म्हणजे सोनं कडाडायचं! आधीच दहा झालंय!
श्री: आपल्याला काय करायचंय?
सौ: वा असं कसं? आपल्या घरची मंडळी आहेत ही! आपले बंटी - बबली तसे हे रोज भेटणारे! टीवीवर हो! इतक्यांदा तर माझी बहीणसुद्धा भेटत नाही मला! मी तर म्हणते चांगला घसघशीत आहेर करायला हवा. हेअरबँड दिला तर चांदीचा?
श्री: काहीतरी काय? ऐश्वर्या कुठे घालते हेअरबँड?
सौ: ऐश्वर्याला नाही हो. अभिषेकला म्हणतेय मी. बघितलंत ना टीवीवर?
श्री: अँ हो का? असेल असेल!
सौ: तर मग ठरलं! अचानक मुहुर्त ठरवतील आणि आपली मात्र धावपळ. आधीपासुन तयारी ठेवली पाहिजे. मी पण सकाळी फिरायला जातेय. असं स्लीम दिसलं पाहिजे. तुम्ही पण लक्ष द्या जरा. ढेरी दिसतीय केव्हढी!
श्री : हॅ .. काहीतरीच तुझं!
सौ: आणि गंमत सांगायची राहिलीच तुम्हाला! मी किनै, मंगलाष्टक पण रचलंय. पाठवुन देणारेय जयावैनींना. आपली बाजु कमी नको पडायला. म्हणुन दाखवु का?
अभिषेकाशी जडले नाते विश्वसुंदरीचे।
स्वयंवर झाले ऐशुचे, स्वयंवर झाले ऐशुचे।
श्री: वा! वा! सरोजिनी नायडुंनंतर आपणच!
सौ: हो कळतात बरं हे टोमणे. पण खरं सांगु, कधी कधी वाटतं, यांच्या सगळ्या खाजगी गोष्टी किती पब्लिक होतात नै? म्हणजे प्रायवसी कशी ती नाहीच. आपण आठवतं लग्नाआधी चोरुन टेकडीवरच्या मारुतीला गेलो होतो?
श्री: आणि तुझी चप्पल हरवलीवती.
सौ: हुं तेच कसं हो आठवतं तुम्हाला? तुमच्यासारखा शुंभ माणुस नै पाहिला मी. मी सांगतीय काय आणि तुम्ही बोलताय काय?
श्री: अग चिडतेस काय अशी? मजा केली ग मी. खरंय तुझं म्हणणं, त्या आठवणी फक्त आपल्या आहेत आणि त्याची सर कुठल्याही बेंटलेला येणार नाही!
सौ: काय बेंटेक्स! मी काही बेंटेक्स फिंटेक्स घालणार नाही. सांगुन ठेवतेय, सगळे लॉकरमधले दागीने आणायचे आहेत.
श्री: हो माझे आई हो! तु म्हणशील ते खरं!

आणि अशा त-हेने ही साठा उत्तराची कहाणीही श्रींच्या शरणागतीने सफल झाली!